Barði og ég.

Ég hef þekkt Barða lengi. Síðan í hlíðunum. Ég var að reyna að semja heimsfræg popplög. Enda 13 ára og búinn að vera lengi í bransanum. Barði var bara skrítinn 10 ára strákur að gera skrítna tónlist. Með árunum fór ég að keppa í músktilraunum. Barði fór að gefa út kasettur. Skrítnar. Ég fór að spila með ýmsum hljómsveitum með mér eldra fólki. Og samdi lög fyrir mína stóru skúffu. Barði stofnaði sína eigin hljómsveit og fór að gaf út diska með lögunum sínum. Stundum hringdi hann í mig og fékk mig til að spila eitt og eitt píanó inn á lög fyrir sig. Og einn daginn hringdi Barði í "Símanúmer í útlöndum" og fékk símann hjá EMI í París. Hringdi þangað og pantaði fund. Keypti sér miða, mætti á fundinn og fékk sér útgáfusamning.

Okkar leiðir lágu aftur saman í söngleiknum Fame þar sem við vorum fengnir til að sjá um tónlistina. Gaman að kynnast honum betur. Barði er eins og þegar hann var tíu. Alltaf jafn skrítinn. Hann hefur lítið breyst. En hann er ótrúlega fókuseraður og ósérhlifinn. Duglegur strákur. Sem nær markmiðum sínum. Hann er ekki allra. En það myndi hann ekki vilja.

´
Ég er ennþá að fikra mig áfram með að semja lög. Enda 34 og búinn að vera lengi í bransanum. Barði er bara skrítinn 31 árs strákur sem er búinn að stofna útgáfufyrirtæki í New York. Ég myndi ekki vilja skipta við hann. ég skemmti mér vel í mínu lífi. En gott væri að hafa eitthvað af hans staðfestu og elju. 

 

Kalli 

Barði verðlaunar með Íslandsferð